Maligaya
o Maligalig
(Unang
Linggo ng Adbiyento-K)
Maligayang
Bagong Taon sa inyong lahat! Sinisimulan natin ngayong Unang Linggo ng
Adbiyento ang panibagong panahon sa ating Taong Liturhiko. May dalawang katangian ang panahong ito. Ito
ay panahon ng paghahanda sa Dakilang Kapistahan ng Pasko ng Pagsilang, na
itinuturing nating Unang Pagdating ng Anak ng Diyos sa sangkatauhan, gayundin
ito ay panahon na nag-aanyaya sa atin na tanawin ang Ikalawang Pagdating ng
Panginoon saw akas ng panahon.
Ngayong Unang
Linggo sa Panahon ng Adbiyento, itinutuon ang ating pansin ng mga pagbasa, lalo
na ng Mabuting Mabulita sa mga bagay na kinalaman sa wakas ng panahon. Mahalaga
ang pagwawakas o ending. Sa isang
sine o panoorin pinakaabangan ng tao kung paano ito magwawakas. Kapana-panabik
ang mga eksena kung mareresolba ang conflict¸
kung mamamatay ba ang kontrabida o hindi. Interesado ang mga manonood kung
paano magwawakas ang kuwento. Maligaya kaya ito o maligalig. Kalimitan kapag
maligalig o malungkot ang pagwawakas nadidismaya ang mga manonood. Kapag naman
maligaya ang pagwawakas kuntento ang tao. Kahit matagal nang tapos ang kuwento,
pag-uusapan at pag-uusapan pa rin ito.
Ang
pagwawakas o ending ay katotohanan
din sa ating buhay pananampalataya, at nasa ating pagpapasya kung ito ay
magiging maligaya o maligalig. Paano ba natin gustong marating ito? Sa maligaya
o maligalig na pamamaraan? Tiyak ang sagot ng bawat isa sa atin ay sa
maligayang pamamaraan.
Paano ba ang
maligalig na pamamaraan? Ang maligalig na pamamaraan ay taglay ng mga taong
tinatawag na pessimist. Para sa
kanila ang kahihinatnan natin at ng mundo ay pagkawasak o pagkasira. Walang
magandang kapupuntahan ang mundong ito. Wala na itong pag-asa. Ang lahat ay
nakalaan para sa pagkawasak at pagkasira. Ganito ba ang nais nating kahinatnan?
Malungkot na pagwawakas ito. Ganito ang pagwawakas na kinahihinatnan ng mga
walang pananampalataya. Hindi ito pagpaparusa ng Diyos, kundi bunga ito ng
kanilang mga pagpili o pagdedesisyon sa buhay.
Paano naman
ang maligayang pamamaraan? Ang maligayang pamamaraan ay taglay naman ng mga
taong tinatawag nating optimist. Para
sa kanila may maganda pa ring kahihinatnan ang ating buhay at ang mundong ito
sa kabila ng mga pagsubok at kahirapan. May magandang kapupuntahan ang mundong
ito. May pag-asa pa ito. Ang lahat ng bagay ay hindi wawasakain ng Diyos bagkus
ay lilikhain Niyang muli. Natitiyak kong ganito ang nais nating pagwawakas.
Maligaya ang ganitong pagwawakas. Ganito ang pagwawakas ng mga may
pananampalataya sa Diyos. Bunga din ito ng mga pagpili o pagdedesisyon sa
buhay.
Para sa mga
may pananampalataya sa Diyos, ang kanyang muling pagbabalik ay kakikitaan ng
pag-asa. Sabi sa Aklat ni Propeta Jeremias, “Dumarating
na ang araw na tutuparin ko ang aking pangako sa Israel at sa Juda.” Para
maging maligaya ang wakas kailangan nating sundin ang paalala ni Apostol San
Pablo sa mga taga-Tesalonica, pag-alabin
at palaguin ang ating pag-ibig sa isa’t isa. Kapag nangyari ito, palalakasin niya ang ating loob at
mananatili tayong banal at walang kapintasan sa kanyang harapan. Isa pang payo
ang ibinibigay ni San Pablo, pagbutihin
ang ating pamumuhay ayon sa ating natutuhan para tayo’y maging kalugud-lugod sa
Diyos.
Ang Banal na
Eukaristiya ang buhay na tanda ng masayang wakas ng mga sumasampalataya sa
Diyos. Tuwing dudulog tayo rito tayo ay pinaaalalahanan na maging maligaya
tayong mga anak ng Diyos. Subalit sa banda huling nasa atin pa rin pagpapasya.
Magiging maligaya ba tayo o maligalig? Sana piliin nating maging maligaya.